Trochę artysta, trochę rzemieślnik – o pracy grafika. Wywiad

27 kwietnia przypada Międzynarodowy Dzień Grafika. Czym w ogóle zajmuje się grafik. Jaką ma rolę w procesie powstawania książki. Co jest najbardziej frustrujące w tej pracy? Postanowiłam podpytać u źródeł.

Dominika to graficzka wielu talentów i przy wielu projektach pracowała, także tych książkowych. Jest też ilustratorką. Obecnie pracuje jako grafik w firmie z branży papierniczej.

WS: Czym zajmuje się grafik?

D: To zależy od grafika. Generalnie zajmuje się przede wszystkim wielogodzinnym wpatrywaniem się w monitor, czasem tablet, w ostateczności w kartkę papieru.

A bardziej szczegółowo: grafik tworzy różnego rodzaju projekty graficzne. Przeobraża swoje, a częściej cudze wizje na obrazy. Proces ten może odbywać się w sposób analogowy, przy użyciu ołówka czy pisaka, lub elektroniczny, z wykorzystaniem tabletu, komputera i różnych programów graficznych.

Są różne specjalizacje w pracy grafika, ale najczęściej jest to praca wielozadaniowa. Można zajmować się tworzeniem ilustracji, materiałami drukowanymi i DTP-em*, obróbką zdjęć – retuszem, projektowaniem wizerunku marki i logotypów, projektowaniem stron www i interfejsów aplikacji, projektowaniem 3D i animacją oraz wiele innych. Często grafik uczy się i ewoluuje w swojej pracy –  zmieniają się programy, postęp technologiczny rodzi nowe potrzeby i nowe pola do działania.

Grafik jest trochę artystą, trochę rzemieślnikiem. Jest zawsze w pracy – części procesów twórczych nie widać, bo odbywają się w głowie. Wszystko, co widzi czy słyszy, może go zainspirować i przynieść mu natchnienie. Zdarza się, że po kilku godzinach bezowocnej pracy rzucasz wszystko i idziesz po wodę do kuchni, a w tym czasie bach! samo przychodzi. I dzieje się magia!

WS: Jaka jest rola grafika w pracy nad książką i czym różni się od DTP-owca?

D: W dzisiejszych czasach najprościej powiedzieć, że grafik i DTP-owiec to jedno i to samo. Najczęściej DTP jest częścią pracy grafika nad książką, tą finalną.

Praca graficzna jest bardziej artystyczną częścią pracy. Trzeba najpierw stworzyć projekt. Wiedzieć, do kogo jest kierowana książka i w taki sposób połączyć wszystko w całość, aby trafić w punkt. Czy np. ma być kolorowa, czy czarno biała; czy font ma być bardziej wymyślny, czy prosty; czy dać elementy ozdobne, czy postawić na prostotę; fantazyjnie czy technicznie etc. Grafik musi połączyć różne elementy w logiczną całość.

DTP-owiec zajmuje się częścią techniczną. Składa i porządkuje projekt, sprawdza, czy tekst dobrze i czytelnie układa się na stronie, czy ilustracje są dobrej jakości, czy mają odpowiednie kolory.

WS: Czy grafik „widzi” książkę, zanim ją przygotuje?

D: Niezależnie, czy jest to książka, plakat czy strona internetowa, grafik musi „widzieć” to, co projektuje. Ponieważ jest to jednak proces, nie zawsze musi widzieć gotową, zamkniętą całość. Często wystarczy zarys, szkic pomysłu, który w miarę tworzenia rozwija się i układa w całość, czerpiąc inspirację z przypadkowo zobaczonych obrazów, usłyszanych słów. Przede wszystkim liczy się warsztat, wiedza i umiejętności, jeśli mamy te elementy, można improwizować. Trochę jak w muzyce: czasem jest miejsce, czas i okazja do improwizacji.

Jeśli dobrze przeprocesujesz sobie temat i powstanie szablon projektu, to potem jedziesz…

Jednak największy problem stanowi sytuacja, kiedy trzeba wykonać projekt „pod kogoś”, pod czyjąś wizję, ale wizja ta nie jest sprecyzowana i zlecający sam nie wie, czego chce.

WS: Co jest najbardziej frustrujące w pracy grafika?

D: Niezdecydowani „klienci”, którzy sami nie wiedzą. czego chcą albo wiedzą lepiej i w sumie po co im grafik.

Fatalne briefy lub ich totalny brak.

Zawieszający się program i mało wydajny procesor w komputerze.

Osoby, którym się wydaje, że „efekt wow” jest jedną z opcji w programie graficznym i wystarczy nacisnąć magiczny guzik, żeby go uzyskać. A „efekt wow” jest głównie wynikiem godzin ciężkiej pracy, zdobytego doświadczenia, no i oczywiście zdolności.

Fajnie byłoby odkryć, że istnieje w Photoshopie magiczny guzik: „usuń folię strecz z obiektu” – idealne narzędzie do szparowania zdjęć robionych na szybko telefonem komórkowym, a przedstawiających zafoliowane już standy**. A tak, na razie musimy kombinować i zdawać się na swoje umiejętności.

WS: Oprócz form marketingowych, zajmujesz się również książkami. Z której, jako grafik, jesteś najbardziej dumna?

D: Nie wiem, czy mam jakąś, z której byłabym szczególnie dumna jako grafik. Bardzo dużo frajdy przyniosła mi praca nad serią „Maluszkowe zadania” z przeuroczymi ilustracjami Elżbiety Śmietanki-Combik, wydaną przez Wydawnictwo Zielona Sowa. Taki zastrzyk pozytywnej energii.

Natomiast ogromną satysfakcję sprawiła mi praca nad serią „Zabawy kawaii”, do której wykonałam ilustracje. Było to bardzo pasjonujące i kreatywne doświadczenie. Nauczyłam się też kilku nowych rzeczy, które na stałe włączyłam do swojego graficznego warsztatu.

Bardzo dziękuję Dominice Krogulskiej-Nowickiej za rozmowę. (Sama byłam ciekawa, jak odpowie na pytanie o różnicę między grafikiem a DTP-owcem).

* DTP (ang. desktop publishing) – komputerowe przygotowanie tekstu do druku, które zastąpiło tradycyjny, drukarski skład tekstu. DTP-owiec to taki współczesny zecer (czyli osoba, która dawniej przygotowywała matryce z tekstem do druku, składając go z czcionek).

** Standem w marketingu nazywa się stojak reklamowy: może to być stojący plakat, specjalna półka z produktami, baner.

Jeśli spodobało Ci się to, co przeczytałeś/przeczytałaś, podziel się tekstem z innymi.

Może zainteresują Cię również inne wywiady:

• 

•